Ostadar Mendi Taldean egin nuen lehendabiziko ibilaldia 1984ko udan izan zen, soldaduskan hilabete osoa eman zidaten baimena profitatuz. Garai haietan, Hilario eta Txiki txangoetan parte hartzen zuten ohiko parte hartzaileak zirenez, koadrilako gainontzeko lagunok asteburua era desberdin batean pasatzera animatu ginen. Helburua Huescako Pirinioetan kokaturiko Bisaurin mendia igotzea zen, Aragués del Puerto herrian egindako inprobisatutako kanpaldi batean lo egin ondoren. Han paratu ginen taldeko lagun guztiok autobusez iritsi ostean, eta guk, orduan parranda zale samarrak ginenez, mendirako materialez gain, kalimotxoz beteriko txanbila eraman genuen. Afaria amaitu ondoren, Santi Usabiagaren gitarraren laguntzarekin erraz hustu genuen kalimotxo-txanbila kantuan aritu ginen bitartean; badakit lagun batzuei ez ziela grazia askorik egin, kantu eta algaren artean lo egiteko denbora baliotsua lapurtu genien eta.

Biharamunean parrandaren ondorioak nabariak ziren. Mendi honek oso aldapa gogorrak baditu ere, norberak dagokion erritmoa jarraituz, azkenik denok tontorrera iristea lortu genuen.

Elkartean bete izan ziren lehen urte haietan, tontorretara lehendabizi iristen ziren lagunekin txantxetan aritzen ginen. Egun hartan, tontorrerako azken aldapara iritsi arte aurrealdean zihoan tropelarekin batera igo nintzela oroitzen naiz, non, ezin bestela izan, Kalilik erritmoa bizkortu eta tontorrera bakarrik iritsi zen. Lurdes Aleman ere hantxe zegoen, ibilaldi hartan ezagutu nuen eta gogoratzen naizenez bere urratsen atzetik ere ez nuen jarraitzerik izan. Gurdi-abere baten indarra zuen. Giro atsegina sortuz, saltsa eta piper pixka bat jartzen saiatzea zen kontua. Denok tontorrean elkartu ostean, bertako ikusmiraz gozatu eta ogitartekoa jan ostean, lasai-lasai jaitsi ginen. Ibilaldi hura, niretzako geroan egingo nituen txangoen segida luze baten hastapena izan zen, zeintzuek une ezin hobeak pasatzeaz gain, jende ...